Yunusa borita Alla ma
1 Yaawe* la kumoo naata Amitayi dinkewo Yunusa kaŋ. 2 A ko a ye ko, “Wuli, i ye taa wo saatee baa to, meŋ too mu Ninewe ti. Ì fatandi ì la kuu kuruŋ kewo la, i ye a fo ì ye ko, ŋa ì la kuruŋyaa kalamuta le.”
3 Yunusa wulita, a maŋ taa, bari a borita Yaawe ma, a ye a kuŋo tiliŋ Tarisi saatewo to. A taata fo Yopa, daameŋ a ye kuluŋo tara jee, meŋ ka taa Tarisi. Kabiriŋ a ye paasoo joo, a bulata kuluŋo kono ka taa Tarisi, fo a si bori noo Yaawe ma.
4 Bituŋ Yaawe ye foño baa wulindi Baa Baa* ñiŋ kono, turubaadoo wulita, fo kuluŋo lafita ka teyi. 5 Kulunkono dookuulaalu bee silata, bituŋ moo-wo-moo ye a la jalaŋo daani. Ì ye ì la marisandiisoolu fayi baa kono fo kuluŋo si feeyaa. Bari Yunusa tarata nuŋ kuluŋo duuma le, a ye i laa, siinoo ye a taa. 6 Kuluŋ kuntiyo taata a yaa, a ko a ye ko, “Ite ka siinoo ñaadii le? Wuli, i ye i la Alla daani! A si ke noo, a ye balafaa ǹ ye, i si a je ǹ te kasaara la.”
7 Bituŋ kulunkono dookuulaalu ko ñoo ye ko, “Ali naa ŋà alikuuroo fayi, fo ǹ si a loŋ meŋ ye ñiŋ kuu jawoo saabu.” Ì ye kuuriŋo fayi, aduŋ Yunusa le fintita jee. 8 Bituŋ ì ye a ñininkaa ko, “A fo ǹ ye meŋ ye a saabu ñiŋ mantooroo laata ntolu kaŋ? Muŋ ne mu i la dookuwo ti? I bota mintoo le? I bota banku jumaa le to? I bota moo jumaa le bala?” 9 A ye ì jaabi ko, “Nte mu Hiburunkoo* le ti, aduŋ n ka Yaawe batu le, Arijana Maariyo, meŋ ye baa niŋ bankoo daa.” 10 Ñiŋ ye ì kijoo fara le, aduŋ ì ye a ñininkaa ko, “I ye muŋ ne ke?” Ì ye a loŋ ne ko, a ka bori Yaawe le la, kaatu koomanto, a ye a fo ì ye le. 11 Baa ka saŋara-saŋara laalaa. Bituŋ ì ye a ñininkaa ko, “Ǹ ñanta muŋ ne ke la i la, fo baa si tenkuŋ ǹ ye?” 12 A ye ì jaabi ñiŋ na ko, “Ali n sika, ali ye m fayi baa kono, i si a je a si tenkuŋ. Ŋa a loŋ ne ko, nte le ye a saabu, ñiŋ turubaadoo ka naa ali kaŋ.” 13 Bari hani wo ñaa-wo-ñaa, kewolu naata a kata ka kuluŋo sembendi tintoo la. Bari ì maŋ a samba noo, kaatu baa saŋarata le ka tambi foloo la. 14 Wo to le ì kumboota Yaawe ye ko, “Hee Yaawe, kana ntolu bee faa ñiŋ moo kiliŋo dammaa la saayaa kamma la. Kana m̀ muta kuu la ka moo faa, meŋ maŋ kuu jawu ke, kaatu ite, hee Yaawe, meŋ diyaata i ye, i ka wo le ke.” 15 Bituŋ ì ye Yunusa sika, ì ye a fayi baa kono, aduŋ baa saŋarariŋo naata tenkuŋ. 16 Kabiriŋ wo to ñiŋ kewolu silata Yaawe la baake le. Bituŋ ì naata sadaa* bo a ye, ì ye laahidoo taa a ye.
17 Bari Yaawe ye ñee baa le yaamari, ka Yunusa kunuŋ, aduŋ a tarata ñewo kono le fo tili saba aniŋ suuto saba.
يونان يعصى الرب
1 كانت كَلِمةُ الرّبِّ إلى يونانَ بنِ أمتَّايَ‌ قالَ: 2 «قُمِ ا‏ذهَبْ إلى نينَوى‌، المدينةِ العظيمةِ ونادِ بأنَّ أخبارَ شُرورِها صَعِدت إليَّ».
3 فقامَ يونانُ وذهبَ، لا إلى نينَوى، بل إلى مدينةِ تَرشيشَ‌ هرَبا مِنْ وجهِ الرّبِّ. فنزلَ إلى يافا‌ فوجدَ سفينةً سائرةً إلى تَرشيشَ، فدفعَ أُجرتَها ونزلَ فيها ليذهبَ معَ ملاَّحيها إلى هُناكَ بعيدا مِنْ وجهِ الرّبِّ.
4 فحرَّكَ الرّبُّ ريحا شديدةً على البحرِ، فثارت زوبعةٌ عظيمةٌ كادت تُحطِّمُ السَّفينةَ. 5 فخافَ الملاَّحونَ وصرخوا، كُلُّ واحدٍ إلى إلهِهِ. وألقَوا الأمتعةَ الّتي في السَّفينةِ إلى البحرِ ليُخَفِفوا عَنهُم. أمَّا يونانُ فنزلَ إلى جوفِ السَّفينةِ وا‏ضطَجَعَ وا‏ستغرقَ في النَّومِ. 6 فا‏قتربَ مِنهُ القُبطانُ وقالَ لَه: «ما بالُكَ مُستَغْرِقا في النَّومِ؟ قُمِ ا‏دعُ إلى إلهِكَ لعلَّه يُفكِّرُ فينا فلا نَهلِكَ». 7 وقالَ بعضُهُم لبعضٍ: «تعالَوْا نُلْقي القُرعةَ لِنَعلَمَ بسببِ مَنْ أصابَنا هذا الشَّرُّ». فألْقَوا القُرعةَ فوقعَتْ على يونانَ.
8 فقالوا لَه: «أخبِرْنا بِسبَبِ مَنْ أصابَنا هذا الشَّرُّ. ما عملُكَ؟ ومِنْ أينَ جِئتَ؟ وما بلادُكَ؟ ومِنْ أيِّ شعبٍ أنتَ؟» 9 فقالَ لهُم: «أنا عبرانيٌّ أتَّقي الرّبَّ إلهَ السَّماواتِ الّذي صنعَ البحرَ والبرَّ». 10 عِندَما علِمَ الرِّجالُ مِنهُ أنَّهُ هاربٌ مِنْ وجهِ الرّبِّ خافوا خوفا عظيما وقالوا لَه: «ما هذا الّذي فَعلْتَ؟». 11 ثُمَّ قالوا لَه: «ماذا نفعلُ بكَ حتّى يَسكُنَ البَحرُ عنَّا؟» وكانَ البحرُ يزدادُ هياجا. 12 فقالَ لهُم: «إِحملوني وا‏لقوني إلى البحرِ فيَسكُنَ البحرُ عَنكُم. فأنا أعرفُ أنَّ هذِهِ الزَّوبعةَ العظيمةَ حلَّتْ بكُم بِسَبَبـي».
13 ولكنَّ الرِّجالَ جَدَّفُوا ليرجِعوا إلى البَرِّ فلم يقدروا، لأنَّ البحرَ ا‏زدادَ هياجا علَيهِم. 14 فصرَخوا إلى الرّبِّ وقالوا: «أيُّها الرّبُّ، لا تُهلِكْنا بسبَبِ هذا الرَّجُلِ، ولا تُلقِ علَينا تِبعةَ سَفكِ دمِهِ الزَّكيِّ. فأنتَ أيُّها الرّبُّ فعلْتَ كما شِئتَ». 15 ثُمَّ حمَلوا يونانَ وألقَوهُ إلى البحرِ، فوقفَ البحرُ عَنْ هياجِهِ. 16 فخافَ الرِّجالُ الرّبَّ خوفا عظيما وذبحوا ذبـيحةً للرّبِّ ونَذَروا نُذُورا. 17 أمَّا الرّبُّ فأعَدَّ حُوتا عظيما لا‏بتِلاعِ يونانَ فكانَ يونانُ في جَوفِ الحُوتِ ثلاثةَ أيّامٍ وثلاثَ ليالٍ‌.