Yusufa la taroo Potifa yaa
1 Kabiriŋ Isimayila koomalankoolu ye Yusufa samba Misira, Misira kewo doo le ye a saŋ ì bulu, ì ka a fo meŋ ye ko, Potifa. Potifa mu Firawoona la mansakundaa dookuulaa le ti, a kantalaalu la ñaatonkoo. 2 Yusufa tarata a ñiŋ maarii Misirankoo le yaa. Yaawe* tarata a fee le, aduŋ a naata ke moo le ti, meŋ ye ñaatotaa soto. 3 Potifa ye a je le ko, Yaawe be Yusufa fee le, a ye kuu-wo-kuu ke, Yaawe ka a so mantaabeŋo le la jee. 4 Wo le ye a tinna Yusufa la kuwo diyaata a ye. A naata Yusufa katandi a faŋ ma, a ye a marandi a la bunkono feŋolu ma, aniŋ a ye a la sotofeŋo bee karafa a ma. 5 Ka bo waatoo meŋ na, a ye a marandi a la buŋo kuwo ma, aniŋ ka a marandi a sotofeŋo bee ma, Yaawe ye neema ke a la buŋo ma le Yusufa la kuwo kaŋ. Yaawe la neemoo tarata a sotofeŋo bee le kaŋ, buŋo kono aniŋ kunkoo to. 6 Bituŋ a ye a sotofeŋo bee tu Yusufa la maroo to, feŋ maŋ tara ate faŋo kaŋ fo domoroo.
Yusufa mu kee ñiimaa baa le ti, a lookuuta. 7 Bituŋ a maarii Potifa la musoo naata a ñaa loo Yusufa kaŋ, a ko a ye ko, “Ŋà n laa.” 8 Bari Yusufa maŋ soŋ. Bituŋ a ko musoo ñiŋ ye ko, “A juubee, m maarii daa te a la feŋ na kuu to ñiŋ buŋo kono, a ye ì bee ke nte le la maroo to. 9 A maŋ a faŋ wara n ti ñiŋ buŋo kono, aduŋ a maŋ feŋ siyaa n ti fo ite, kaatu i mu a la musoo le ti. Nte si ñiŋ kuu jawu baa ke noo ñaadii le, ŋa junube kuwo soto Alla la karoo la?”
10 Luŋ-wo-luŋ a si a kumoo fo Yusufa ye, bari a maŋ soŋ hani ka i laa a daala, waraŋ ka tara a fee. 11 Luŋ kiliŋ Yusufa naata buŋo kono ka a la dookuwo ke. Bari a ye a tara le bunkononkoolu bee fintita buŋo kono. 12 Bituŋ Potifa la musoo ñiŋ ye a ñafu a la waramboo to, a ko a ye ko, “Ŋà n laa!” Bituŋ Yusufa ye a la dendika santonkoo fili a bulu, a borita ka taa banta.
13 Kabiriŋ musoo ñiŋ ye a je ko, Yusufa ye a la dendikoo fili a bulu le, a borita banta, 14 a ye bunkononkoolu kamfayi ko, “Ali a juubee, n keemaa ye Hiburunkoo* le samba naŋ ntolu kono, ka naa ǹ neŋ! A naata n kaŋ ne ka laañooyaa ñini m ma, wo to le n wuurita santo. 15 Bituŋ kabiriŋ a ye a je, n ka n kaŋo wulindi santo, a ye a la dendikoo fili laariŋ n daala, a borita banta.”
16 Bituŋ a ye Yusufa la dendikoo muta a faŋ bulu, fo a keemaa naata suwo kono. 17 A ye ñiŋ bee saata wo ye, a ko a ye ko, “I ye Hiburu joŋo meŋ samba naŋ ǹ kaŋ, naata n kaŋ ne ka laañooyaa ñini m ma. 18 Kabiriŋ n wuurita ka n kaŋo wulindi santo, a ye a la dendikoo fili laariŋ n daala, a ye i bori banta.” 19 Kabiriŋ Potifa la musoo ye ñiŋ kumoo saata a ye, a la joŋo Yusufa ye meŋ ke a la, a jusoo bota baake. 20 Bituŋ a ye Yusufa muta, a ye a soroŋ bunjawoo kono, mansa la bunjawutonkoolu ka tara daameŋ, a tarata bunjawoo kono jee.
21 Yaawe tarata a fee le. A hiinata a ma, a ye a la kuwo diyandi bunjawuto maralaa kuntiyo ye. 22 Bunjawuto maralaa kuntiyo naata Yusufa marandi bunjawutonkoolu bee ma, mennu be bunjawoo ñiŋ kono jee. Feŋ-wo-feŋ ñanta ke la jee, a ka taa niŋ a la maafaŋo le la. 23 Feŋ-wo-feŋ be Yusufa la maroo to, bunjawuto maralaa kuntiyo ñiŋ buka bula wo la kuwo nooma. Yaawe be Yusufa fee le, a ye ñaatotaa dii a la kuu-wo-kuu le to, a barata meŋ na.
يوسف في مصر
1 وأمَّا يوسُفُ فأنزَلَه الإسماعِيلِـيُّونَ معَهُم إلى مِصْرَ، فا‏شتراهُ مِنُهم فوطيفارُ المِصْرِيُّ، كبـيرُ خَدَمِ فِرعَونَ ورئيسُ الطُّهاةِ. 2 وكانَ الرّبُّ معَ يوسُفَ‌، فكانَ رجُلا ناجِحا وأقَامَ في بَيتِ سيّدِهِ المِصْريِّ.
3 ورأى سيّدُهُ أنَّ الرّبَّ معَه ويُنجِحُهُ في كُلِّ ما تعمَلُه يَداهُ، 4 فنالَ يوسُفُ حُظوَةً عِندَه وخدَمَه. وأوكَلَه فُوطيفارُ على بَيتِه، وجعَلَ في عِهدَتِهِ كُلَّ ما كانَ لهُ. 5 وكانَ مُنذُ وَكَّلَه على بَيتهِ، وعلى كُلِّ ما هوَ لَه، أنْ بارَكَ الرّبُّ بَيتَ فُوطِيفارَ المِصْريِّ إِكراما ليوسُفَ، وكانَت بَرَكَةُ الرّبِّ على كُلِّ ما هوَ لَه في بَيتِه وفي حُقولِه. 6 فتَرَكَ كُلَّ ما كانَ لَه في يَدِ يوسُفَ، وكانَ لا يعرِفُ شيئا مِمَّا عِندَه إلاَّ الخبزَ الّذي كانَ يأكُلُهُ.
محاولة إغراء يوسف
وكانَ يوسُفُ حسَنَ الهَيئةِ وجميلَ المَنظرِ. 7 فحَدَثَ بَعدَ ذلِكَ أنَّ ا‏مرأةَ سيّدِهِ رفَعَت عينَيها إليهِ وقالتِ: «إضْطَجِـعْ معي!» 8 فرَفَضَ وقالَ لها: «سيِّدي لا يعرِفُ شيئا مِمَّا في البَيتِ، وكُلُّ ما يَملِكُهُ ا‏ئتَمَنَني علَيه. 9 لا أحدَ في هذا البَيتِ أعظَمُ منِّي إلاَّ سيِّدي، وسيِّدي لم يَمنَعْ عنِّي شيئا غيرَكِ لأنَّكِ ا‏مْرَأته، فكيفَ أفعَلُ هذِهِ السَّيِّئةَ العظيمةَ وأُخطئُ إلى اللهِ؟» 10 وكَلَّمَتْهُ يوما بَعدَ يومٍ أنْ يَضْطَجِـعَ بِـجانِبِها ويكونَ معَها، فلم يسمَعْ لها.
11 وحدَثَ في أحدِ الأيّامِ أنَّه دخَلَ البَيتَ لِـيقومَ بِــعمَلِهِ، ولم يكُنْ في البَيتِ أحدٌ مِنْ أهلِهِ، 12 فأمسكت بِثوبِه وقالت: «إضْطَجِـعْ معي!» فتَرَكَ ثوبَه بِيدِها وهرَبَ إلى خارِجِ البَيتِ. 13 فلمَّا رأت أنَّه ترَكَ ثوبَه بِيَدِها وهرَبَ إلى الخارِجِ 14 صاحَت بِأهلِ بَيتِها وقالت لهُم: «ا‏نْظُروا كيفَ جاءَنا بِرَجُلٍ عِبرانيٍّ لِـيُداعبنَا! دخَلَ لِـيُضاجِعَني فصَرَخْتُ بأعلى صوتي، 15 فلمَّا سَمِعَني أرفَعُ صوتي وأصرخُ، ترَكَ ثوبَه بِـجانبـي وهرَبَ خارِجا».
16 ووضَعَتِ المَرأةُ ثوبَ يوسُفَ بِـجانِبِها حتّى جاءَ زوجُها إلى بَيتِه، 17 فحَكَت لَه الحِكايَةَ ذاتَها. قالت: «هذا العبدُ العِبرانيُّ الّذي جِئْتَنا بِهِ دخَلَ لِـيُداعِبَني. 18 وعِندما رفَعْتُ صوتي وصَرَخْتُ ترَكَ ثوبَه بِـجانبـي وهرَبَ خارِجا». 19 فلمَّا سَمِـعَ السَّيدُ ا‏مرأتَهُ تقولُ: «هكذا فعَلَ بـي عبدُكَ». حَمِـيَ غضَبُهُ، 20 فأخذَ يوسُفَ وطرَحَهُ في الحِصْنِ الّذي كانَ سُجَناءُ المَلِكِ يُحبَسُونَ فيهِ. فأقامَ هُناكَ في الحِصْنِ. 21 وكانَ الرّبُّ معَ يوسُفَ فأَمَدَّهُ بِرَحمَتهِ وأنالَه حُظوَةً عِندَ قائدِ الحِصْنِ. 22 وجعَلَ قائِدُ الحِصْنِ في عِهدَةِ يوسُفَ جميعَ السُّجناءِ الّذينَ في الحِصْن وأَوكَلَ إليهِ تدبِيرَ جميعِ ما كانوا يعمَلونَه هُناكَ. 23 وكانَ القائِدُ لا يَنظُرُ إلى شيءٍ مِمَّا في عِهدَة يوسُفَ، لأنَّ الرّبَّ كانَ معَه وكانَ يُنجِحُه في كُلِّ ما يعمَلُ.