Yahuuda moolu te tanka la kasaaroo ma
1 Bituŋ Yaawe* ko n ye ko, “Hani niŋ Annabilayi Musa niŋ Annabilayi Samuweli le loota n ñaatiliŋo la ka n daani ñiŋ moolu la kuwo la, n te balafaa la ì ye. Ì bayi ì ye bo n ñaa koto, ì ye taa jana! 2 Niŋ ì ye i ñininkaa ko, ‘M̀ be taa mintoo le?’ a fo ì ye, nte Yaawe ye ñiŋ ne fo ko:
Mennu taa mu alibalaa kuuraŋo ti,
wolu niŋ alibalaa kuuraŋo le mu,
mennu taa mu ka faa hawusaroo* la,
wolu niŋ hawusaroo le mu,
mennu taa mu ka faa konkoo la,
wolu niŋ konkoo le mu,
mennu taa mu ka taa mutoo kono,
wolu niŋ mutoo le mu.”

3 Yaawe le ye ñiŋ bankee ko: “M be kasaara kuu naani le naati la ì kaŋ. Wolu le mu ka ì faa hawusaroo la, wuloolu ye ì furewolu kuruntu, duwoolu ye ì domo, wulakono daafeŋolu ye ì too labaŋ. 4 M be ì la kuwo ke la duniyaa mansamarali bankoolu bee ye masilaŋo le ti, Hesekiya dinkewo Manase kekuwo kaŋ, biriŋ a keta Yahuuda mansa ti Yerusalaamu saatewo kono.”

5 Yaawe ko:
“Jumaa le be balafaa la alitolu Yerusalaamu moolu ye,
waraŋ jumaa le be ali la kuwo kumboo la?
Jumaa le be hani jenke la kara la
ka ali la kuwo hati?
6 Alitolu le ye i bo nte to,
ali tuta ali koo dii la n na.
Wo le ye a tinna m buloo laata ali kaŋ
ka ali kasaara,
kaatu m bataata sabari la le.
7 Ŋa Yahuuda moolu fee n na feerilaŋo le la,
saatee dundaŋ daalu to bankoo kaŋ taariŋ.
Ŋa bonoo niitooroo, aniŋ kasaaroo le boyi n na moolu kaŋ,
kaatu ì maŋ bo ì la sila kuruŋolu kaŋ.
8 M be ì la furuyaamusoolu yaatewo siyandi la le,
ka tambi baa daala keñoo la.
Tilibula baa, m be tiñaarilaa le naati la,
ŋa ì la fondinkewolu kerekere faa,
ì baañolu ye ŋayibe.
M be niikuyaa niŋ kijafaroo boyi la ì kaŋ ne kataba kiliŋ.
9 Musu meŋ jiidita diŋ woorowula la,
wolu la faa si a ketundi,
niijiyo ye koleyaa a ma.
A la tilibula baa si ke a ye diboo ti.
A si malu, aduŋ dooyaaroo si laa a kaŋ.
Ì toomaalu mennu tuta baluuriŋ,
m be ì jawoolu le bula la ì ye ì faa niŋ hawusaroo la.”
Yaawe le ye a fo.
Yeremiya la woosiyo aniŋ Alla la jaabiroo
10 Hee, nte Yeremiya,
m baa la n wuluwo keta n ye bataa le ti!
N keta moo le ti, ì ka tu meŋ na kuwo ñoosaba la,
aniŋ ka n kele bankoo bee kaŋ.
M maŋ moo donto, moo maŋ n donto,
hani wo, moo bee ka n danka.

11 Yaawe ko:
“A be koyiriŋ ne ko,
m be i tankandi la daliila kende le kamma.
A be koyiriŋ ne ko,
m be a ke la le i jawoolu ye i maaneenee,
maasiiboo niŋ mantooroo waatoo la.

12 “Moo te newo kati noo la,
sako newo niŋ jaawaloo,
mennu bota maraa kara maafaŋ bankoo kaŋ.”

13 Yaawe ko n ye le ko:
“M be ali la naafuloo niŋ ali la sotofeŋolu dii la le
ka ke ñapinkaŋ feŋo ti.
Ñiŋ ne be ke la ali la julujoo ti,
ali la junuboolu kamma la,
ali ye mennu ke bankoo fannaalu bee la.
14 M be ali joŋyandi la ali jawoolu ye le,
bankoo kaŋ ali maŋ daameŋ to loŋ,
kaatu n na kamfaa be ke la ali kaŋ ne
ko dimbaa meŋ te faa la fo fawu.”

15 Bituŋ n kumata ko,
Hee Yaawe, ite ye a loŋ ne meŋ keta n na,
i hakiloo ye bula n na,
i ye n na kuwo hati,
i ye juloo joo n ye n jawoolu to.
Kana tara muñariŋ ì ye,
ka n tu ì bulu ì ye n niyo taa.
I ye a loŋ ne ko,
ì ka n neŋ ite le la kuwo la.
16 Ŋa i la kumoo kiliŋ-kiliŋ tomboŋ ne,
ŋa a ke ko n na domoroo,
aduŋ i la kumakaŋolu keta n ye seewoo le ti,
aniŋ jusulaa.
Hee Yaawe Alihawaa Maariyo*,
i tooyaa le be n kunna.
17 M buka sii tulunnaalu la kafoo kono,
sako n si jusulaa.
N ka tara m faŋ ye le,
kaatu m be ite le bulu marariŋ,
aduŋ n ka faa i ye jusukandoo la le,
moolu la kuwo to.
18 Muŋ ne ye n na diminnaa ke kuu bambaloo ti,
n na baramoo tuta jaarabali,
a maŋ soŋ kendeyaa la?
Fo ite be ke la nte fee le ko woyoo
meŋ ka moolu neenee,
komeŋ jiyo meŋ ka bo moolu koto?

19 Wo le to Yaawe ye ñiŋ fo ko:
“Niŋ i tuubiseyita, m be i seyindi la i ñaama le,
aduŋ i be dookuwo ke la n ye le.
Niŋ i ka kuma kesoo le fo,
a maŋ ke kuma kenseŋo ti,
i be ke la n na diyaamulaa le ti.
Moolu le be muru la ite kaŋ,
bari ite te muru la itolu kaŋ.
20 M be i ke la ñiŋ moolu ye le komeŋ tata sansaŋo
meŋ dadaata newo la.
Ì be i kele la le, bari ì te kuu noo la i ma,
kaatu m be tara la i fee le,
ka i kiisa aniŋ ka i tanka.”
Yaawe le ye a fo.
21 “M be i tankandi la moo kuruŋolu bulu le,
ŋa i bondi tilimbaloolu la mutoo kono.”
الويل لشعب يهوذا
1 وقالَ ليَ الرّبُّ: «لو أنَّ موسى وصَموئيلَ تَشَفَّعا‌ أمامي لَما ا‏لتَفَتَ قلبـي إلى هذا الشَّعبِ. فأطرَحُهُم عَنْ وجهي خارِجا. 2 وإذا قالوا لكَ: إلى أينَ نخرُجُ؟ فأجِبهُم: هذا ما قالَ الرّبُّ:
الّذينَ لِلوَباءِ فإلى الوَباءِ،
والّذينَ لِلسَّيفِ فإلى السَّيفِ.
الّذينَ لِلجوعِ فإلى الجوعِ،
والّذينَ لِلسَّبْـيِ فإلى السَّبْـيِ‌.
3 «وأُوكِلُ بِهم أربَعةَ أصنافٍ مِنْ أدواتِ الموتِ: السَّيفَ لِلقَتلِ، والكِلابَ لِلتَّمزيقِ، وطَيرَ السَّماءِ ووُحوشَ الأرضِ لِلأكلِ والإفناءِ. 4 وأجعَلُهُم عِبْرةً رهيـبَةً لِمَن يَعتَبِرُ في جميعِ مَمالِكِ الأرضِ، جزاءَ ما فعَلَهُ منَسَّى‌ بنُ حزَقيَّا مَلِكُ يَهوذا في أُورُشليمَ.
5 «فَمَنْ يُشفِقُ علَيكِ يا أُورُشليمُ ومَنْ يُعَزِّيكِ؟ ومَنْ يَميلُ لِـيَسألَ عَنْ سلامَتِكِ؟ 6 تَرَكتِني وا‏رتَدَدْتِ عنِّي يقولُ الرّبُّ. فأمُدُّ يَدي علَيكِ وأُهلِكُكِ. فأنا مَلَلْتُ مِنَ العفوِ عَنكِ.
7 «ذرَّيتُ شعبـي بِالمِذراةِ‌ إلى أبوابِ الأرضِ. أثكَلْتُهُم وأبَدتُهُم وما رَجَعوا عَنْ طُرُقِهِم. 8 جَعَلْتُ أرامِلَهُم أكثرَ مِنْ رملِ البِـحارِ، وجَلَبْتُ لأُمَّهاتِ شُبَّانِهِم مَنْ أهلَكَهُم‌ عِندَ الظَّهيرةِ، وأوقَعْتُ علَيهِم بَغتةً كُلَّ هَولٍ ورُعْبٍ.
9 «تَراخَت والِدَةُ السَّبعةِ وفاضَت روحُها. غابَت شمسُها في عِزِّ النَّهارِ، فلَحِقَها الخِزْيُ والعارُ. وسأدفَعُ بَقيَّةَ شعبـي إلى السَّيفِ أمامَ أعدائِهِم يقولُ الرّبُّ».
شكوى إرميا
10 ويلٌ لي يا أُمِّي لأنَّكِ ولَدْتِني. في خِصامٍ ونِزاعٍ أنا معَ الأرضِ كُلِّها. لا أقرِضُ ولا أستَقرِضُ، وكُلُّ واحدٍ يَلعَنُني. ‌
11 فلتَكُنِ اللَّعنةُ عليَّ يا ربُّ‌ إنْ كُنتُ لم أتضَرَّعْ إليكَ لِخَيرِ عَدُوِّي في أوانِ الضِّيقِ ووقتِ الشِّدةِ. 12 ولَكِنْ مَنْ يَقدِرُ أنْ يَكسِرَ سِلاحَ الحديدِ والنُّحاسِ الآتي مِنَ الشِّمالِ‌!
13 سأدفَعُ غِنَى شعبـي وكُنوزَهُ نَهْبا بِلا ثمَنٍ عِقابا لَه على كُلِّ خطاياهُ في جميعِ أرضِهِ. 14 وأجعَلُهُ عَبدا لأعدائِهِ‌ في أرضٍ لا يَعرِفُها، لأنَّ غضَبـي أوقَدَ نارا ستَشتَعِلُ إلى الأبدِ. ‌
15 فيا ربُّ، أنتَ تَعرِفُني. فاذكُرْني وتفَقَّدْني وا‏نتَقِمْ لي مِمَّنْ يضطَهِدونَني. لا تَأخُذْهُم بِطولِ حِلْمِكَ، وا‏علَم أنِّي لأجلِكَ ا‏حتمَلتُ التَّعيـيرَ.
16 سَمِعْتُ كَلامَكَ فَوَعَيتُهُ. فكانَ لي كلامُكَ سُرورا وفرَحا في قلبـي. فأنا دُعيتُ بِاسمِكَ أيُّها الرّبُّ الإلهُ القديرُ.
17 لا أجلِسُ في مَجلِسِ المازِحينَ لاهيا، بل بِثقلِ يَدِك عليَّ أجلِسُ وحيدا يَملأُني الغضَبُ. 18 لِماذا صارَ وجَعي مُستَديما ودائي عُضالا يُقاوِمُ الشِّفاءَ؟ أتكونُ لي كسَرابٍ خادِعٍ، كمياهٍ لا تَدومُ؟
19 فقالَ الرّبُّ: «إنْ رَجَعْتَ قَبِلْتُكَ، فتَقِفُ بَينَ يَدَيَّ. وإنْ نَطَقْتَ‌ بالرَّصينِ لا بِالهَراءِ مِنَ الكلامِ كُنتَ كمَنْ يَنطِقُ بِفَمي. هُم يَرجِعونَ إليكَ وأنتَ لا تَرجِـعُ إليهِم. 20 وسأجعَلُكَ في وجهِ هذا الشَّعبِ سُورا مِنْ نُحاسٍ حصينا، فيُحارِبونَكَ ولا يَقدِرونَ علَيكَ، لأنِّي معَكَ لأخَلِّصَكَ وأُنقِذَكَ يقولُ الرّبُّ. ‌
21 «نعم، سأُنقِذُكَ مِنْ أيدي الأشرارِ وأفتَديكَ مِنْ قبضَةِ الطُّغاةِ». ‌