Yaawe la dookuulaa tilindiŋo duniyaa ye
1 Yaawe* ko:
“N na dookuulaa fele,
ŋa meŋ na kuwo bambandi.
Ŋa ate le tomboŋ,
aduŋ a la kuwo ye n seewoo le.
M be n na Nooroo jindi la a kaŋ ne,
aduŋ a be kiitii tilindiŋo naati la bankoolu kaŋ ne.
2 A te sari la, waraŋ ka wuuri
sako ka a kaŋo sikandi mbeedoolu kaŋ.
3 A te ñaama kala nukujiriŋ kati la,
aduŋ a te saraba dubendiŋ faa la.
A be kiitii tilindiŋo naati la moolu bee le ye tiliŋo kono.
4 A te keerikeeri la waraŋ ka jikilateyi,
fo niŋ a ye tiliŋo londi ñiŋ duniyaa kono.
Moolu mennu be banku jamfariŋolu to,
be tara la ñaaniriŋ a la luwaalu le la.”

5 Yaawe Alla ye saŋ fatoolu daa le, a ye ì wanka,
a ye bankoo daa aniŋ a konokono feŋolu bee.
Ate le fanaa ye niyo ke duniyaa moolu la,
aniŋ ka baluwo dii ì la fo ì si tara noo ñiŋ duniyaa kono.
A ye ñiŋ ne fo a la dookuulaa ye ko:
6 “Nte Yaawe ye i kumandi le ka tiliŋo naati duniyaa moolu ye.
Ŋa i buloo muta le ka i kanda,
i ye ke n niŋ n na moolu teema kambeŋo ti,
aniŋ ka ke banku koteŋolu ye maloo ti.
7 I be ñaa finkiriŋolu yelendi la le,
i ye mutamoolu bondi bunjawoo kono,
ka moolu fintindi mennu be bunjawoo dulaa dibiriŋ baa kono.

8 “Nte le mu Yaawe ti, wo le mu n too ti.
N niŋ doo koteŋ te deŋ na n na kallankeeyaa* la,
waraŋ ka n na buuñaa dii jalaŋolu la.
9 A fele, ŋa feŋ-wo-feŋ bankee,
a keta tooñaa le ti,
saayiŋ m be kuu kutoolu bankee la le.
M be ñaato kuwolu fo la ali ye le,
janniŋ ì be sii la.”
Yaawe jayiri suukuwo
10 Alitolu mennu ka taama niŋ baa la,
aniŋ a konokono feŋolu bee,
alitolu banku jamfariŋolu,
aniŋ mennu be sabatiriŋ jee,
ali suukuu kutoo laa Yaawe ye,
a la jayiroo ye bo naŋ duniyaa daŋo bee to.
11 Mennu be sabatiriŋ keñewuloo* kono,
ye sari santo,
Kedari koomalankoolu ye seewoo ì la saateeriŋolu to.
Selankoolu ye suukuwo laa kontaanoo kono,
ì sari kaŋo ye bo naŋ konkoolu kaŋ.
12 Ì si Yaawe la kallankeeyaa jayi,
fo banku jamfariŋolu ye a moyi.
13 Yaawe niŋ semboo le be naa
ko niŋ kelejawaroo be taa keloo la.
A be pareeriŋ ne,
a be korontoriŋ keloo kamma le.
A ka sari kendeke le,
a ka a semboo yitandi a jawoolu la.
Yaawe be a la moolu maakoyi la le
14 Yaawe ko: “M meeta deyiriŋ baake le,
ŋa m faŋ muta le, m buka feŋ fo.
Bari saayiŋ n ka munta le ko niŋ musoo be tiŋo to.
N ka sari le, ŋa n niijii kendeke, ŋa ŋuntaŋ.
15 M be konko baalu niŋ konkoriŋolu bee kenseŋyandi la le,
ŋa ì la fiifeŋolu bee norondi.
M be baalu yelemandi la dulaa jaaroolu le ti,
ŋa daloolu jandi.
16 M be tara la finkintewolu le ñaato siloo kaŋ,
ì maŋ dali daameŋ na,
m be ì kanta la jee le.
M be diboo yelemandi la ì ñaatiliŋo la maloo le ti,
ŋa sila tembebaloolu tembendi ì ye.
M be n na laahidoolu timmandi la le,
n te ì baayi la muumeeke.
17 Bari mennu ye ì jikoo loo jalaŋolu kaŋ,
mennu ka a fo ì ye ko, ‘Alitolu le mu ǹ na alloolu ti,’
ì niŋ maloo le be muru la ì koo la.”
Banisirayilankoolu buka jeri ke, ì buka moyiri ke
18 Alla ko: “Alitolu tulu sukiriŋolu, ali i lamoyi.
Finkintewolu ali ali ñaa yele, ali ye jeroo ke.
19 Jumaa le finkita ka tambi n na dookuulaalu la,
waraŋ a tuloo ye suki ko ŋa n na kiilaalu mennu kii?
Jumaa le finkita ko n na tomboŋ moolu, Yaawe la dookuulaalu?
20 Ali ye kuu jamaa le je, bari ali maŋ ali hakilitu ì to.
Ali tuloolu maŋ suki, bari ali buka feŋ moyi.”

21 Yaawe ye a la luwaa la kuwo warandi le,
fo moolu si a jayi.
A ka a yitandi duniyaa moolu la le ko, a tilinta le.
22 Bari ñinnu mu moolu le ti, ì ye mennu ñapinkaŋ ka ì kasaara.
Ì be marandiŋ dinkoolu kono,
ì be sorondiŋ bunjawoo kono.
Ì keta ñapinkaŋ feŋolu ti,
ì maŋ moo soto, meŋ si ì kanandi.
Ì ye ì samba le,
moo maŋ soto ka a fo ko, “Ali ì murundi.”

23 Jumaa le be soŋ na ñiŋ na ali kono,
waraŋ ka a hakilitu ñaato siniŋ?
24 Jumaa le ye Yaakuba ke ñapinkaŋ feŋo ti,
ka Banisirayila dii ñapinkannaalu la?
Fo a maŋ ke Yaawe le ti baŋ,
ŋà junube kuwo ke meŋ na?
Kaatu a la moolu te soŋ na bula la a la siloolu nooma,
aduŋ ì te a la luwaalu horoma la.
25 Wo le ye a tinna a ye a la kamfaa jindi ì kaŋ kendeke,
ka koleyaa taki keloo kono.
A la kamfaa jawuyaata le ko dimbaa,
bari hani wo, ì maŋ a fahaamu,
a ye ì jani le, bari ì maŋ a muta feŋ ti.
عبد الرب
1 «ها عبدي الّذي أُسانِدُهُ،
والّذي ا‏ختَرتُهُ ورَضيتُ بهِ!
جعَلْتُ روحي علَيهِ،
فيأتي للأُمَمِ بالعَدلِ. ‌
2 لا يَصيحُ ولا يَرفَعُ صوتَهُ،
ولا يُسمَعُ في الشَّارِعِ صُراخُهُ.
3 قصَبةً مَرضوضَةً لا يكسِرُ
وشُعلَةً خامِدةً لا يُطفئُ.
بأمانةٍ يَقضي بالعَدلِ.
4 لا يَلوي ولا ينكسِرُ
حتّى يُقيمَ العَدلَ في الأرضِ،
فشَريعتُهُ رجاءُ الشُّعوبِ‌.
5 هذا ما قالَ الرّبُّ
خالِقُ السَّماواتِ وناشِرُها.
باسِطُ الأرضِ معَ خَيراتِها
وواهِبُ شعبِها نَسمةَ الحياةِ
رُوحا لِلسَّائرينَ فيها. ‌
6 «أنا الرّبُّ دَعَوتُكَ في صِدْقٍ
وأخَذتُ بـيَدِكَ وحَفِظتُكَ.
جعَلتُكَ عَهدا للشُّعوبِ
ونُورا لهِدايةِ الأُمَمِ،‌
7 فتَفتَحُ العُيونَ العمياءَ،
وتُخرِجُ الأسرَى مِنَ السُّجونِ
والجالِسينَ في الظُّلمةِ مِنَ الحُبوسِ
8 أنا الرّبُّ، وهذا ا‏سمي،
لا أُعطي لآخرَ مَجدي،
ولا لِلأصنامِ تسبـيحـي،
9 ما مضَى مضَى، فأُخبِرُكُم بِما يأتي
وقبلَ أنْ يَحدُثَ أُسمِعُكُم بهِ».
نشيد الحمد
10 أنشِدوا للرّبِّ نشيدا جديدا،
تسبـيحةً مِنْ أقاصي الأرضِ.
ليَضُجَّ البحرُ وما فيهِ
والجُزُرُ‌ وكُلُّ سُكَّانِها.
11 لتَرفَعِ القِفارُ والمُدنُ صوتَها
والدِّيارُ الّتي يَسكُنُها بَنو قيدارَ.
ليُرَنِّمْ سُكَّانُ مدينةِ سالِـعَ،
وليَهتِفوا مِنْ رُؤُوسِ الجبالِ. ‌
12 ليُعطُوا للرّبِّ مَجدا
ويُهلِّلوا لَه في جُزُرِ البحرِ.
13 الرّبُّ يـبرُزُ للقِتالِ
وكمُحارِبٍ جبَّارٍ يثورُ.
يهتِفُ ويصرُخُ عاليا.
ويُظهِرُ جبَروتَهُ على أعدائِهِ.
14 «طالَما سَكَتُّ يقولُ الرّبُّ،
وصَمَتُّ وضَبَطتُ نفْسي.
فالآنَ أصيحُ كالّتي تلِدُ،
وأنفُخُ مِثلَها وأزفُرُ.
15 أُخرِّبُ الجبالَ والتِّلالَ
وأُيَبِّسُ كُلَّ أعشابِها،
وأجعَلُ الأنهارَ تَنشَفُ
وبُحيراتِ المياهِ تَجِفُّ.
16 أقودُ العُميانَ في طريقٍ يَجهَلونَها
وفي مَسالِكَ لا عهدَ لهُم بِها،
وأجعَلُ الظُّلمةَ نُورا أمامَهُم
والطُّرُقاتِ المُعوَجَّةَ مُستَقيمةً.
هذِهِ الأُمورُ أعمَلُها لشعبـي،
فأنا لا أخذُلُهُم أبدا.
17 أمَّا المُتَّكلونَ على تَماثيلِهِم،
القائلونَ للأصنامِ أنتِ آلِهتُنا،
فإلى الوراءِ يَرتَدُّونَ ويَخزَونَ.
الرب يندد بشعبه
18 «أيُّها الصُّمُّ ا‏سمَعوا!
أيُّها العُميانُ ا‏نظُروا وأبصِروا!
19 مَنْ كانَ أعمى إلاَّ عبدي‌،
أو أصمَّ كرسولي الّذي أرسَلتُهُ؟
مَنْ كانَ أعمى كالّذي ا‏ختَرتُهُ
أو أصمَّ كعبدي أنا الرّبُّ؟
20 ينظُرُ طويلا ولا يُلاحِظُ،
ويفتَحُ أذُنَيهِ ولا يَسمَعُ».
21 كانَ الرّبُّ راضيا‌ أنْ يُبرِّرَ شعبَهُ،
لو عظَّمَ الشَّريعةَ وأكرَمَها،
22 لكنَّهُ شعبٌ مَنهوبٌ مَسلوبٌ
أوقِـعَ بِهِم في الحُفَرِ.
وخُبِّئُوا كُلُّهُم في الحُبوسِ.
يُنهَبونَ وما مِنْ مُنقِذٍ،
ويُسلَبونَ ولا يُرَدُّ سَلبُهُم.
23 هل فيكُم مَنْ يسمَعُ هذا الكَلامَ،
ويُصغي ويستَمِـعُ لِما سأقولُ،
24 مَنْ عرَّضَ يَعقوبَ للسَّلبِ،
ودفَعَ إِسرائيلَ إلى النَّاهِبـينَ؟
أما هوَ الرّبُّ الّذي خَطِئْنا إليهِ،
فرَفَضْنا طُرُقَهُ وسَماعَ شريعتِهِ؟
25 فصَبَّ علَينا ا‏حتِدامَ غضبِهِ
في هَولِ ما خُضْنا مِنَ الحروبِ.
فألهَبَنا مِنْ كُلِّ صَوبٍ وما عَلِمْنا
وأحرَقَنا ولم نعتَبِرْ.