Niikuyaa niŋ maakoyiroo
1 Kooroo be boyi la ite kasaaralilaa kaŋ ne,
moo maŋ ite meŋ kasaara.
Kooroo be boyi la ite jamfaalaa kaŋ ne,
moo maŋ ite meŋ jamfaa.
Niŋ i ye i foño kasaaraloo la,
hani wo, i be kasaara la le.
Niŋ i ye i foño jamfaamooyaa la,
wo to le jamfaa kuwo be naa ke la i la.
2 Hee Yaawe*, hiina ǹ na,
ŋà ǹ jikoo loo i kaŋ ne.
Semboo dii ǹ na luŋ-wo-luŋ,
i si ke ǹ tankandirilaa ti, ǹ na niikuyaa waatoo.
3 I sari kaŋo ka a tinna le moolu ye bori,
niŋ i wulita i sembe baa la, bankoolu bee ka janjaŋ ne.
4 Niŋ wo keta, ì si ñapi jawoolu la feŋolu kaŋ komeŋ kuntiŋ ñatoolu.
Feŋ-wo-feŋ keta ì taa ti, ì si a bee buusi ì bulu.
5 Yaawe warata le,
aduŋ a be sabatiriŋ santo le.
A be Siyoni* ke la tiliŋo niŋ tooñaa dinkiraa le ti.
6 Ate le be ke la ali la waatoo fondamaŋ bambandiŋo ti,
kiisoo, ñaameŋo aniŋ londoo diilaa.
Yaawe ñaasilaŋo, wo le mu ali la naafuloo ti.

7 A juubee, kee fatiŋolu be maakoyiroo kumboo kaŋ mbeedoolu kaŋ ñaameŋ,
aduŋ kiilaalu mennu lafita kayiroo sabatindi la,
fanaa wuurita le kendeke.
8 Mbeedoolu kenseŋyaata,
hani tambilaa kiliŋ te siloolu kaŋ.
Kambeŋo tiñaata moolu teema,
ì jututa a seedoolu la,
ì maŋ moo-wo-moo le horoma.
9 Bankoo be sunu la le komeŋ hadamadiŋo, a ye tiñaa.
Hani Libanooni yiri sutoolu be malu la le, ì ye jaa.
Saroni kunku betoolu be muluŋ na le ko keñewuloo*,
Basani niŋ Karimeli yiroolu bee be ì jamboolu joloŋ na le.

10 Saayiŋ Yaawe ko, “M be wuli la le,
m be buuñaa la le,
m be n na kallankeeyaa* yitandi la le.
11 Bankoolu, ali la feeroo ka munta le ko fuufulewo,
aduŋ a koolaa be naa ke la ñaama jaara kenseŋ ne ti.
Ali niijii foñoo be ke la dimbaa le ti,
meŋ be ali faŋolu jani la, fo ali ye keremu.
12 Moolu be jani la le, ì ye nunku komeŋ lasi munkoo,
aniŋ ka ke ko ŋaniŋ sutu jasiriŋo,
dimbaa be naa duŋ na meŋ na.
13 Alitolu mennu be jamfariŋ,
ali naa a juubee ŋa meŋ ke,
mennu be sutiyaariŋ,
ali soŋ n na semboo la.”

14 Junubelaalu mennu be Siyoni, kijoo farata le.
Jarajaroo dunta Alla sookilaalu la.
Ì ko, “Jumaa le be ntolu kono,
meŋ niŋ Yaawe la dimbaa si tara noo ñoo kaŋ?
Jumaa le be ntolu kono,
meŋ si tara noo dimbaa dendeŋo la,
meŋ buka faa noo?”
15 Moo meŋ kekuwolu tilinta,
aniŋ a fokumoolu ka ke tooñaa ti,
meŋ buka sotoo ke tapaleeyaa kono,
meŋ buka dukoo muta,
meŋ ka a tuloo kaasi feeroolu la ka moo faa,
aniŋ ka a ñaa kaasi kuu kuruŋ kewo la,
16 wo le be ke la moo ti,
meŋ be tara la tankoo kono.
Tatoo meŋ be konkoo kaŋ,
be ke la a ye tankaraŋo le ti.
A be domoroo soto la le,
aduŋ jiyo te a dasa la.
Yaawe le mu ǹ na Mansoo ti
17 Ali faŋo ñaa be Mansa Kallankewo je la le,
aduŋ ali be a la bankoo dulaa jamfariŋolu bee je la le.
18 Wo to ali hakiloo be bula la
silaŋo la le meŋ laata ali kaŋ nuŋ,
ali si a fo ko, “Wo moo lee
meŋ ka ǹ na feŋolu yaatee?
Wo moo lee, meŋ ka ǹ na feŋolu peesa?
Wo moo lee, meŋ ka ǹ na tatoolu konti?”
19 Ali te wo faŋ wara moolu je la kotenke,
mennu ka kaŋ siifaalu fo,
ali buka mennu moyi noo,
aniŋ ka diyaamu ko mennu neŋo kadata,
ali te mennu fahaamu noo la.
20 Siyoni juubee, ǹ ka ǹ na diina beŋolu kidimandi daameŋ.
Ali be a je la le,
Yerusalaamu be tara la tenkuŋo meŋ kono,
ko tiriliisoo* meŋ pikaloolu te wutu la a noo to,
aniŋ meŋ juloolu te kuntu noo la muumeeke.
21 Yaawe be a la sembe waroo yitandi la ǹ na jee le to.
Baa fanuŋo aniŋ boloŋ baa be tara la jee le.
Bari hani wo ǹ jawoolu te kele kuluŋolu jiba noo la jee,
sako kuluŋ baalu si tambi jee.
22 Yaawe le mu ǹ na kiitiikuntulaa ti,
Yaawe le mu ǹ na ñaatonkoo ti.
Yaawe le mu ǹ na mansoo ti.
Ate le be ǹ tanka la.
23 Bari ǹ jawoolu la kuluŋo juloo maŋ bambaŋ,
a dokoolu ka jiijaa le,
aduŋ a foño mutaraŋ faanoo maŋ fanu.
Wo to, ñapinkaŋ feŋ jamaa be talaŋ-talaŋ na le,
lanjuurutoolu faŋolu ye doo soto jee.
24 Moo te tara la Siyoni
meŋ be a fo la ko, “N saasaata le.”
Moolu mennu be sabatiriŋ jee,
ì la junuboolu be kafari la le.
الرجاء في الرب
1 لكَ الويلُ‌ يا مُدَمِّرا لا يُدَمَّرُ،
يا ناهبا لا يَنهَبُهُ أحدٌ!
ستُدَمَّرُ حينَ تكِفُّ عَنِ التَّدميرِ،
وتُنهَبُ حينَ تَفرَغُ مِنَ النَّهبِ.
2 إرحَمْنا يا ربُّ، إيَّاكَ ا‏نتَظَرْنا.
كُنْ ذِراعَنا في كُلِّ صباحٍ
وخلاصَنا في زمَنِ الضِّيقِ.
3 مِنْ دَويِّ صوتِكَ تهربُ الشُّعوبُ،
وعِندَ قَِيامِكَ تَتَبدَّدُ الأُمَمُ.
4 فتُجمَعُ غَنائِمُهُم جَمعَ الجَرادِ،
وكقَفزِ الجَنادِبِ يُقفَزُ علَيها.
5 تعالَى الرّبُّ ساكنُ العَلاءِ،
مالئُ صِهيَونَ إنصافا وعَدلا
6 الرّبُّ أمانٌ لكَ في الحياةِ
وفَيضُ خلاصٍ وحِكمةٌ وعِلمٌ،
ومَخافَتُهُ تكونُ كنزَكَ.
7 ها أبطالُ أريئيلَ‌ يَصرُخونَ في الشَّوارِعِ
ورُسلُ السَّلامِ يَبكونَ بُكاءً مُرًّا
8 الطُّرقاتُ خَلَت مِنْ سالِكيها
وا‏نقَطَعَ عابرو السَّبـيلِ.
العُهودُ تُنقَضُ والشُّهودُ يُزدَرَونَ،‌
ولا يُحسَبُ حِسابا لإنسانٍ.
9 الأرضُ تَنوحُ وتَرزَحُ،
ولبنانُ يَذوي مِنَ الخَجلِ.
الشَّارونُ صارَ كالباديةِ
وتَعرَّى باشانُ والكَرمَلُ. ‌
10 لكنَّ الرّبَّ يقولُ: «الآنَ أقومُ.
الآنَ أرتَفِـعُ وأتَعالى.
11 تحبَلونَ بالحشيشِ وتَلِدونَ التِّبنَ،
وأنفاسُكُم‌ نارٌ تأكُلُهُم
12 وتكونُ الشُّعوبُ كالكِلسِ المُحتَرِقِ‌،
وكشَوكٍ مَقطوعٍ يُحرَقُ بالنَّارِ.
13 إسمَعوا أيُّها البَعيدونَ ما صَنَعتُ،
وا‏عرِفوا أيُّها القريـبونَ جبَروتي.
14 فزِعَ الخاطِئونَ في صِهيَونَ،
وا‏جتاحَتِ الرِّعدَةُ الكافِرينَ.
مَنْ مِنَّا يسكُنُ في النَّارِ الآكِلَةِ،
أو يُقيمُ في المَواقِدِ الأبدِيَّةِ؟
15 أمَّا السَّالِكونَ طريقَ العَدلِ،
المُتَكلِّمونَ كلامَ الاستِقامةِ،
الرَّافِضونَ مكاسِبَ الظُّلمِ،
النَّافِضونَ أيديَهُم مِنَ الرَّشوةِ،
المُغلِقونَ آذانَهُم عَنْ خبَرِ الجريمةِ،
المُغمِضونَ أعيُنَهُم عَنْ رُؤيَةِ الشَّرِّ،
16 فَهُم يَسكُنونَ في الأعالي
وحِماهُم مَعاقِلُ النُّسورِ.
ويكونُ خبزُهُم مَرزوقا،
وماؤُهُم مكفولٌ لهُم.
الغد المجيد
17 ستُبصِرُ عيونُكُمُ الملِكَ في بَهائِهِ
وتُعاينونَ الأرضَ الواسِعةَ.
18 وتـتَذكَّرُ قُلوبُكُم أيّامَ الرُّعبِ:
أينَ المُحاسِبُ ووازِنُ الضَّرائِبِ؟
أينَ الّذي يَتفَحَّصُ الأبراجَ؟
19 الشَّعبُ الشَّرِسُ لن تَرَوهُ بَعدُ،
الغامِضُ الكلامِ عَنِ الإدراكِ
الألْكَنُ اللِّسانِ فلا يفهَمُ.
20 أُنظُروا إلى صِهيَونَ مدينةِ أعيادِنا،
فتَرَى عُيونُكُم أُورُشليمَ
تَراها مَسكِنا مُطمَئِنًّا،
خيمَةً لا تُنقَلُ مِنْ مكانِها.
أوتادُها لا تُقلَعُ إلى الأبدِ،
وحَبلٌ مِنْ حِبالِها لا يَنقَطِـعُ.
21 حَيثُ الرّبُّ يُظهِرُ عَظمَتَهُ،
وحَيثُ الأنهارُ والضِّفافُ الواسِعةُ،
لا يسيرُ فيها قارِبٌ بمِقذافٍ‌
ولا يَعبُرُها مَركبٌ عظيمٌ،
22 لأنَّ الرّبَّ حاكِمُنا ومُشتَرِعُنا،
ومُخَلِّصُنا هوَ ومَلِكُنا.
23 يُرخي حبالَ سُفُنِ العَدوِّ،
فلا تُشَدُّ قاعِدةُ السَّاريةِ‌
ولا يُنشَرُ علَيها الشِّراعُ.
وتُقتَسَمُ الغَنائِمُ الكثيرةُ،
والعُرجُ أنفُسُهُم يَغنَمونَ،
24 فلا يقولُ ساكِنٌ في أُورُشليمَ:
«اللهُ تَخَلَّى عنِّي‌!»
والشَّعبُ المُقيمُ بها
تُغفَرُ لَه خطيئَتُهُ.