Alla la kumoo ka bo niŋ a Dinkewo la
1 Jamaanoolu mennu tambita nuŋ, Alla ka diyaamu m̀ mumuñolu ye waati jamaa niŋ sila jamaa le la, ka bo niŋ annabiyomoolu la. 2 Bari ñiŋ luŋ labaŋolu kono, a naata diyaamu ntolu ye ka bo niŋ a Dinkewo* le la, a ye alihawaa daa ka bo niŋ meŋ na, aduŋ a ye ate le tomboŋ ka ke feŋo bee keetaalaa ti. 3 Alla la kallankeeyaa* ka je a Dinkewo le kono, a ye Alla mankutoo soto le, aduŋ a ka alihawaa taamandi ka bo niŋ a la kuma sembemaa le la. A la hadamadiŋolu seneyandiri koolaa ì la junuboolu to, a ye a la siidulaa taa Alla Mansa Tallaa bulubaa karoo la, Arijana kono.
Alla Dinkewo le la kuwo warata malaayikoolu ti
4 A la kuwo naata wara baake ka tambi malaayikoolu la. Wo ñaa kiliŋo la, a ye too meŋ fanaa soto, wo le warata ì toolu ti. 5 Fo Alla nene ye a fo malaayika jumaa le ye ko:
“Ite mu n Dinkewo le ti.
Bii luŋo la nte faŋo keta i Faamaa le ti”?
Aduŋ Alla nene maŋ a fo malaayikoo la kuwo to ko:
“Nte le be ke la a Faamaa ti,
aduŋ ate le be ke la n Dinkewo ti.”
6 Aduŋ fanaa, kabiriŋ Alla be a Dinkee foloo samba kaŋ naŋ duniyaa kono jaŋ, a ko:
“Alla la malaayikoolu bee si a batu.”
7 Bari malaayikoolu la kuwo to, a ko le:
“A ka a la malaayikoolu ke foñoo ti,
a ka a la dookuulaalu ke dimbaa ti.”
8 Bari Dinkewo la kuwo to, a ye ñiŋ ne fo ko:
“Alla, i la mansasiiraŋo be tu la le fo abadaa,
i ka i la mansayaa taamandi niŋ tiliŋo le la.
9 I ye tiliŋo kanu le,
i ye kuruŋyaa koŋ.
Wo le ye a tinna
i la Alla ye i toloo niŋ seewoo la
ka tambi i mooñoolu la.”
10 Aduŋ a ko fanaa ko:
“Ite Maariyo, biriŋ foloodulaa to,
ite le ye bankoo fondamaŋo laa,
saŋ fatoolu mu i buloo la daaroo ti.
11 Ì be yeemaŋ na le,
bari ite be tu la keriŋ ne.
Ì bee le be kotoo la ko funtoo.
12 I be ì moromoro la le ko basoo,
ì ye faliŋ ko duŋ feŋo.
Bari ite ka tu i ñaama le doroŋ,
i maŋ dandulaa soto.”
13 Bari malaayikoolu la karoo la, Alla nene ye a fo malaayika jumaa le ye ko:
“Sii m bulubaa karoo la,
fo ŋa i jawoolu ke i siŋo koto”?
14 Fo malaayikoolu bee maŋ ke dookuulaalu doroŋ ne ti baŋ? Ì bee mu maakoyirilaa nooroolu le ti, Alla ye mennu kii wo moolu ye, mennu be kiisoo soto la.
كلمة الله ِ بابنه
1 كلَّمَ اللهُ آباءَنا مِنْ قَديمِ الزّمانِ بِلِسانِ الأنبـياءِ مَرّاتٍ كَثيرةً وبِمُختَلفِ الوَسائِلِ، 2 ولكنّهُ في هذِهِ الأيّامِ الأخيرَةِ كَلّمَنا باَبنِهِ الذي جَعَلَهُ وارِثًا لِكُلّ شيءٍ وبِه خلَقَ العالَمَ. 3 هُوَ بَهاءُ مَجدِ اللهِ وصُورَةُ جَوهَرِهِ، يَحفَظُ الكَونَ بِقُوّةِ كلِمَتِهِ. ولمّا طَهّرَنا مِنْ خَطايانا جَلَسَ عَنْ يَمينِ إلهِ المَجدِ في العُلى، 4 فكانَ أعظمَ مِنَ المَلائكَةِ بمِقدارِ ما وَرِثَ اَسمًا أعظَمَ مِنْ أسمائِهِم. 5 فَلِمَن مِنَ المَلائِكَةِ قالَ اللهُ يومًا: «أنتَ اَبني وأنا اليَومَ ولَدتُكَ؟» وقالَ أيضًا: «سأكونُ لهُ أبًا ويكونُ لي اَبنًا». 6 وعِندَما أرسَلَ اَبنَهُ البِكرَ إلى العالَمِ قالَ أيضًا: «لِتَسجُدْ لهُ كُلّ ملائكَةِ اللهِ». 7 وفي المَلائكَةِ قالَ اللهُ: «جعَلَ مِنْ مَلائكتِهِ رياحًا ومِنْ خدَمِهِ لَهيبَ نارٍ». 8 أمّا في الابنِ فقالَ: «عَرشُكَ يا اللهُ ثابِتٌ إلى أبَدِ الدّهورِ، وصَولَجانُ العَدلِ صَولَجانُ مُلكِكَ. 9 تُحِبّ الحقّ وتُبِغضُ الباطِلَ، لذلِكَ مسَحَكَ اللهُ إلهُكَ بزَيتِ البَهجَةِ دونَ رفاقِكَ». 10 وقالَ أيضًا: «أنتَ يا ربّ أسّسْتَ الأرضَ في البَدءِ، وبـيَدَيكَ صنَعتَ السّماواتِ، 11 هيَ تَزولُ وأنتَ تَبقى، وكُلّها كالثّوبِ تَبلى. 12 تَطويها طَيّ الرّداءِ فتَتَغيّرُ، وأنتَ أنتَ لا تَنتَهي أيّامُكَ». 13 ولِمَنْ مِنَ المَلائكةِ قالَ اللهُ يومًا: «إجلِسْ عَنْ يميني حتى أجعَلَ أعداءَكَ مَوطِئًا لِقدَمَيْك؟» 14 أما هُم كُلّهُم أرواحٌ في خدمَةِ اللهِ يُرسِلُهُم مِنْ أجلِ الذينَ يَرِثونَ الخَلاصَ.