Moolu kafuta Dawuda ma
1 Dawuda borita ka bo Kati saatewo to, a taata berehuwo kono, meŋ be Adullamu. Kabiriŋ a kotoomaalu niŋ a baadiŋ koteŋolu ye a moyi ko, a be jee le, ì taata kafu a ma. 2 Moolu mennu be mantooroo kono, aniŋ juloo be mennu la, ka taa moolu mennu maŋ jusulaa kuwo soto, ì kafuta a ma le, aduŋ a keta ì la ñaatonkoo ti. Mennu tarata a fee kaañanta moo keme naani ñoŋ ne fee.
3 Ka bo wo to le, Dawuda taata Misipa, meŋ be Mowabi bankoo kaŋ. A ko Mowabi mansa ye ko, “Dukaree! M baamaa niŋ m faamaa bula, ì ye naa sabati ali fee jaŋ, fo niŋ ŋa a loŋ, Alla be meŋ ke la n ye.” 4 Bituŋ a ye ì niŋ Mowabi mansa bula, a niŋ ì sabatita jee, waatoo meŋ na ate be tatoo kono, meŋ be konkoo santo.
5 Wo to le Annabilayi Kadu ko a ye ko, “Kana tu tatoo kono. Taa i ye duŋ Yahuuda bankoo kaŋ.” Bituŋ Dawuda ye jee bula, a taata Hereti sutoo kono.
Sawulu ye Nobu piriisoolu faa
6 Saayiŋ Sawulu ye a moyi le ko, ì ye Dawuda niŋ a la kewolu je le. Sooroo tarata Sawulu buloo kono le, aduŋ a be siiriŋ nuŋ yiri jaŋ doo le koto Kibeya konkoo kaŋ, a la dookuulaalu bee ye a muru. 7 Sawulu ko ì ye ko, “Ali i lamoyi, Benjamini kewolu. Fo Yese dinkewo be kunkoolu niŋ wayini* yiri kankaŋolu dii la alitolu bee la le baŋ? Fo a be alitolu bee ke la noo moo wuloolu niŋ moo kemoolu la kelediŋ ñaatonkoolu ti le baŋ? 8 Fo wo le ye a tinna ali bee ye n jamfaa baŋ? Moo-wo-moo le maŋ a fo n ye, kabiriŋ n dinkewo niŋ Yese dinkewo be kambeŋo siti kaŋ. Aduŋ moo maŋ balafaa n ye, waraŋ ka a fo n ye ko, ‘I dinkewo le ye i la dookuulaa so semboo la ka i faa,’ ko a pareeta meŋ ke la bii.”
9 Bari Doyeki Edomunkoo, meŋ niŋ Sawulu la dookuulaalu be looriŋ, kumata ko, “Ŋa a je le, Yese dinkewo naata Ahimeleki yaa, Ahitubu dinkewo, meŋ be Nobu. 10 Ahimeleki le ye Yaawe* ñininkaa Dawuda ye, a ñanta meŋ ke la. Aduŋ a ye domori feŋolu dii a la le, aniŋ Koliyati Filisitinkoo la hawusaroo*.”
11 Bituŋ mansa ye kiilaa kii piriisoo* Ahimeleki ye, Ahitubu dinkewo, aniŋ a faamaa baadiŋolu bee, mennu keta Nobu piriisoolu ti ko, ì bee ye naa mansa yaa. Aduŋ ì bee naata mansa yaa le.
12 Sawulu ko, “Ahitubu dinkewo, i lamoyi saayiŋ.” A ye a jaabi ko, “N ka n lamoyi le, m maarii.” 13 Sawulu ko a ye ko, “Muŋ ne ye a tinna, ite niŋ Yese dinkewo ye n jamfaa, aduŋ i ye mbuuroo niŋ hawusaroo dii a la, aniŋ fanaa i ye Alla ñininkaa a ye, ka kuruŋyaa wulindi n kamma ka m faa ko a ye meŋ ke fo saayiŋ?”
14 Wo to le Ahimeleki ye mansa jaabi ko, “Jumaa le be i la dookuulaalu kono, meŋ tilinta komeŋ Dawuda? Ate le mu i bitankewo ti, aniŋ i la mansa kantalaalu la ñaatonkoo, aduŋ fanaa a ye buuñaa soto i la dulaa to le. 15 Fo wo luŋo le mu siiñaa foloo ti, ŋa Alla ñininkaa a ye baŋ? Hanii, wo nte. Alifaa, kana nte i la dookuulaa tuumi, waraŋ m faamaa baadiŋolu bee, kaatu nte maŋ hani feŋ kalamuta ñiŋ kuwo bee to.”
16 Bari mansa ko, “Ahimeleki, a te baayi noo la, ite niŋ i faamaa baadiŋolu bee le be faa la.”
17 Mansa ko a kantalaalu mennu be looriŋ a daala ye ko, “Ali taa, ali ye Yaawe la piriisoolu faa, kaatu ì fanaa niŋ Dawuda le be kaŋ kiliŋ. Ì ye a loŋ ne ko, a borita le, bari hani wo ì maŋ a fo n ye.”
Bari mansa kantalaalu maŋ paree ka ì buloo laa Yaawe la piriisoolu kaŋ, ka ì faa.
18 Bituŋ mansa ko Doyeki ye ko, “Ite Doyeki, taa i ye taa Yaawe la piriisoolu faa.”
Wo to le Doyeki ye ì faa. Wo luŋo a ye kee taŋ seyi niŋ kee luulu le faa, mennu ka piriisoolu la dendikoo duŋ. 19 A ye Nobu saatewo moolu bee le faa niŋ hawusaroo la. Nobu mu piriisoolu la saatewo le ti. A ye kewolu, musoolu, dindiŋolu, deenaanoolu, ninsoolu, faloolu aniŋ saajiyolu bee le faa.
20 Bari Abiyata, Ahimeleki dinkewo, Ahitubu mamariŋo kanata le, aduŋ a borita Dawuda nooma. 21 A ye a fo Dawuda ye le ko, “Sawulu ye Yaawe la piriisoolu faa le.” 22 Dawuda ko Abiyata ye ko, “Wo luŋo kabiriŋ Doyeki Edomunkoo be nuŋ jee, ŋa a loŋ ne ko, a be a fo la Sawulu ye le. Nte le ye a saabu, fo ì ye i faamaa baadiŋolu bee faa. 23 Naa ŋà sabati jaŋ, aduŋ i kana sila. Sawulu lafita ite niŋ nte bee le faa la, bari m̀ bee be tanka la le.”
شاوُل يذبح الكهنة
1 وهرب داوُدُ مِنْ جَتَّ ولَجأَ إلى مغارَةِ‌ عَدلاَّمَ‌. فلمَّا سَمِـعَ إخوتُهُ وجميعُ بَيتِ أبـيهِ بالأمرِ نزَلوا إلى هُناكَ. 2 وا‏نضَمَّ إليهِ كُلُّ مَنْ ضاقَت بهِ الحالُ، أو كانَ علَيهِ دَينٌ، أو شعرَ بِمَرارةِ نفْسٍ، فتولَّى قيادَتَهُم وصارَ معَهُ نحوَ أربعِ مئةِ رجُلٍ.
3 ثُمَّ ذهبَ داوُدُ مِنْ هُناكَ إلى مِصفاةٍ في أرضِ مُوآبَ، وقالَ لمَلِكِ موآبَ: «ليُقِمْ أبـي وأمِّي عِندَكُم حتّى أرى ما يفعَلُ اللهُ بـي». 4 وأخذَهُما إلى مَلِكِ مُوآبَ، فأقاما عِندَهُ كُلَّ أيّامِ ا‏ختباءِ داوُدَ في المَغاوِرِ. 5 فقالَ جادُ النبـيُّ لداوُدَ: «لا تُقِمْ في هذِهِ المَغاوِرِ. إذهَبْ وا‏دخُلْ أرضَ يَهوذا». فذهَبَ داوُدُ مِنْ هُناكَ ودخَلَ غابةَ حارِثَ‌.
6 وسَمِـعَ شاوُلُ أنَّ داوُدَ ظهَر معَ رِجالِهِ، وكانَ بِـجبعةَ تَحتَ شجَرَةِ الأثلَةِ على التَّلَّةِ، ورُمحُهُ بـيدِهِ وجميعُ رجالِهِ حولَه. 7 فقالَ لهُم: «إسمَعوا يا بَني بنيامينَ. أتَظنُّونَ أنَّ ا‏بنَ يَسَّى‌ يُعطيكُم حُقولا أو كُروما، أو يجعلُكُم جميعا رؤساءَ مئاتٍ 8 حتّى تآمَرتُم عليَّ كُلُّكُم ولا واحدٌ فيكُم أعلَمَني عِندَما عاهَدَ ا‏بني ا‏بنَ يَسَّى، ولا فيكُم مَنِ ا‏هتمَّ بـي وأعلَمَني أنَّ ا‏بني أثارَ عليَّ أحدَ رجالي حتّى كَمَنَ لي كما ترونَ اليومَ؟» 9 فقالَ دُواغُ الأدوميُّ، وكانَ واقِفا معَ رجالِ شاوُلَ: «رأيتُ ا‏بنَ يَسَّى عِندَما جاءَ إلى أخيمالِكَ بنِ أخيطوبَ في نُوبَ‌، 10 فسألَ لَه الرّبَّ عمَّا يفعَلُهُ، وأطعمَهُ، وأعطاهُ سيفَ جُلياتَ الفلِسطيِّ».
11 فا‏ستدعى شاوُلُ أخيمالِكَ وجميعَ بَيتِ أبـيهِ الكهنَةَ الّذين في نُوبَ، فحضَروا إليهِ كُلُّهُم. 12 فقالَ شاوُلُ: «إسمعْ يا ا‏بنَ أخيطوبَ». فأجابَهُ: «ها أنا يا سيِّدي». 13 فقالَ لَه شاوُلُ: «لماذا تآمَرتُما عليَّ أنتَ وا‏بنُ يَسَّى، فأعطيتَهُ خبزا وسيفا، وسألتَ لَه اللهَ ليتمرَّدَ عليَّ ويكمُنَ لي كما ترَى اليومَ؟» 14 فأجابَهُ أخيمالِكُ: «أيُّ رجُلٍ مِنْ جميعِ رجالِكَ أمينٌ مِثلَ داوُدَ صهرِكَ وقائدِ حرسِكَ والمكرَّمِ في بَيتِكَ؟ 15 أفي هذا اليومِ دُونَ سواهُ حلَّلتُ لنفْسي أنْ أسألَ اللهَ لَه؟ كلاَّ، يا سيِّدي المَلِكُ، لا تـتَّهمْني ولا تـتَّهِمْ أهلي، فلا علمَ لي بهذا الأمرِ مِنْ قليلٍ أو كثيرٍ». 16 فقالَ لَه المَلِكُ: «موتا تموتُ يا أخيمالِكُ، أنتَ وجميعُ أهلِكَ». 17 ثُمَّ أمرَ الحرَسَ الواقفينَ حولَه: «تقدَّموا وا‏قتُلوا كهنةَ الرّبِّ لأنَّهُم هُم أيضا وضَعوا أيديَهُم بـيَدِ داوُدَ، ولأنَّهُم عَلِموا أنَّهُ هاربٌ ولم يُخبِروني». فرفَضَ الحرَسُ أنْ يَرفعوا أيديَهُم على كهنَةِ الرّبِّ. 18 فقالَ المَلِكُ لدُواغَ الأدوميِّ: «تقدَّمْ أنتَ وا‏قتُلِ الكهنَةَ». فتقدَّمَ دُواغُ وقتَلهُم وقتَلَ في ذلِكَ اليومِ خمسةً وثمانينَ رجُلا لابسي أفودِ كتَّانٍ. 19 ثُمَّ ضربَ شاوُلُ نُوبَ، مدينةَ الكهنَةِ، بِـحَدِّ السَّيفِ فسقَطَ الرِّجالُ والنِّساءُ والأطفالُ والرضَّعُ والبقَرُ والحميرُ والغنَمُ.
20 ولكنَّ أبـياثارَ، ا‏بنَ أخيمالِكَ نَجا وهرَبَ إلى داوُدَ 21 وأخبرَهُ أنَّ شاوُلَ قتَلَ كهنةَ الرّبِّ. 22 فقالَ لَه داوُدُ: «حينَ رأيتُ دُواغَ الأدوميَّ هُناكَ، في ذلِكَ اليومِ، عرفْتُ أنَّهُ سيُخبِرُ شاوُلَ. فأنا الّذي سبَّبتُ موتَ بَيتِ أبـيكَ كُلِّهِم 23 فأقِمْ عِندي ولا تخفْ، لأنَّ شاوُلَ الّذي يَطلبُ حياتَكَ يطلُبُ حياتي كذلِكَ. فأنتَ عِندي في أمانٍ».