Dawuda borita ka taa Nobu
1 Dawuda taata Piriisi* Ahimeleki yaa Nobu. Ahimeleki jarajaratoo le fintita ka taa a benduŋ, aduŋ a ye a ñininkaa ko, “Muŋ ne ye a tinna, i naata i faŋo ye jaŋ? I niŋ moo maŋ naa ñoo la.”
2 Dawuda ye Piriisi Ahimeleki jaabi ko, “Mansa le ye n kii haaji doo la, aduŋ a ko n ye le ko, moo maŋ ñaŋ na a loŋ na, a ye n kii meŋ na, aniŋ a ye m bula meŋ na. Ŋa a fo n na kewolu ye le, ì ñanta n tara la daameŋ. 3 Saayiŋ duŋ, muŋ ne be i bulu? Mbuuru kuŋ luulu dii n na, waraŋ feŋ-wo-feŋ be i bulu.”
4 Piriisoo ye Dawuda jaabi ko, “Mbuuru kenseŋ-kenseŋo te m bulu jaŋ. Mbuuru senuŋo* le be jaŋ. I si a taa, niŋ a ye a tara, i la kewolu niŋ musoolu maŋ kafu.”
5 Dawuda ko a ye ko, “Niŋ n ka finti waati-wo-waati, ǹ niŋ musu buka kafu. N na kewolu ka ì faŋolu seneyandi le, hani a ye a tara m be taa haajindiŋolu le la, sako niŋ a ye a tara, m be taa ñiŋ haaji senuŋ baa la.” 6 Bituŋ piriisoo ye mbuuru senuŋo dii a la, kaatu mbuuru koteŋ te jee, fo ì ye meŋ landi Alla ye, aduŋ ì ye a bondi taabulu senuŋo le kaŋ, ì ye kutamaa seyindi jee.
7 Saayiŋ Sawulu la dookuulaa doo tarata jee le wo luŋo, kaatu a ñanta diina kuu doo le timmandi la. A too mu Doyeki le ti, Edomunkoo, aduŋ a keta Sawulu la beeyaŋ kantalaa kuntiyo le ti.
8 Dawuda ye Ahimeleki ñininkaa ko, “I maŋ sooroo waraŋ hawusaroo* soto jaŋ baŋ? M maŋ n na hawusaroo samba naŋ sako n na jooraŋ koteŋolu, kaatu mansa la haajoo mu tariyaa kuwo le ti.”
9 Piriisoo ye a jaabi ko, “I ye Koliyati Filisitinkoo meŋ faa Ela wulumbaŋo kono, wo le la hawusaroo be jaŋ. A be moromororiŋ bayoo le kono efodoo* kooma. Wo koolaa hawusari koteŋ te jaŋ. Niŋ i lafita a la, i si a taa.”
Dawuda ko, “Doo te jee meŋ niŋ a mulunta, a dii n na.”
Dawuda borita Filisitinkoolu la mansa yaa
10 Bituŋ wo luŋo Dawuda borita ka bo Sawulu yaa, a taata Akisi yaa, meŋ mu Kati mansa ti.
11 Bari Akisi la dookuulaalu ko mansa ye ko, “Fo ñiŋ te Dawuda ti, bankoo la mansa. Ñiŋ ne mu kewo ti, ì ka meŋ na kuwo denkili, niŋ ì be doŋo la ko:
‘Sawulu ye moo wuloolu le faa,
bari Dawuda ye moo wuli taŋolu le faa.’ ”
12 Ñiŋ kumoolu ye Dawuda jaakali le, aduŋ a silabaata Akisi la, Kati mansa. 13 Bituŋ a ye a maañaa faliŋ a ñaa la. Niŋ ì be jee, a ka a faŋo ke ì ye le ko, moo meŋ ñaamaata. A ka maarikoolu ke mansa la koridaa daalu bala, aduŋ a ka a la yooloo bula a ye joloŋ a booraa bala.
14 Akisi ko a la dookuulaalu ye ko, “Ali ñiŋ kewo juubee, a ñaamaata le. Muŋ ne ye a tinna, ali ye a samba n ye naŋ? 15 Fo m foota ñaamaatoolu la le baŋ, fo ali ka naa ñiŋ samba naŋ, a ka naa ñaamaatoo maañaa ke n ñaatiliŋo la? Fo ñiŋ kewo be duŋ na n na buŋo kono le baŋ?”
داود يهرب من وجه شاول
1 فقامَ داوُدُ وهرَبَ، وأمَّا يوناثانُ فعادَ إلى المدينةِ. 2 وذهبَ داوُدُ إلى أخيمالِكَ الكاهنِ في نوبَ‌، فا‏ضطرَبَ أخيمالِكُ حينَ رآهُ وسألَهُ: «لِماذا أنتَ وحدَكَ، وما معَكَ أحدٌ؟» 3 فأجابَه داوُدُ: «كلَّفني المَلِكُ بأمرٍ وقالَ لي لا تَدَعْ أحدا يعرِفُ أيَّ شيءٍ عَنِ المهمَّةِ الّتي كَلَّفتُكَ بِها. وأمَّا رِجالي، فلي موعدٌ معَهُم في موضِـعِ كذا. 4 والآنَ ما عِندَك؟ أعطِني خمسةَ أرغِفَةٍ أو ما تَيسَّرَ». 5 فأجابَهُ الكاهنُ: «ما عِندي خُبزٌ عاديٌّ، بل خُبزٌ مُقدَّسٌ. فهل صانَ رِجالُكَ أنفُسَهُم عنِ النِّساءِ‌؟» 6 فقالَ لَه داوُدُ: «كيفَ لا؟ والنِّساءُ تُمنَعُ عنَّا كُلَّ مرَّةٍ نخرُجُ فيها لأمرٍ عاديٍّ، فكم بالأحرى هذِهِ المرَّةَ الّتي نخرُجُ فيها لأمرٍ خطيرٍ؟» 7 فأعطاهُ الكاهنُ مِنَ الخُبزِ المُقدَّسِ، لأنَّهُ ما كانَ عِندهُ خُبزٌ غيرُ خبزِ التَّقدِمةِ المَرفوعِ مِنْ أمامِ الرّبِّ، لِـيحِلَّ محلَّهُ خُبزٌ ساخنٌ يومَ رَفعِهِ‌. 8 وكانَ هُناكَ في ذلِكَ اليومِ رجُلٌ مِنْ عبـيدِ شاوُلَ يؤدِّي فريضَةً أمامَ الرّبِّ، يُقالُ لَه دُواغُ‌ الأدوميُّ وهو كبـيرُ رُعاةِ شاوُلَ.
9 وقالَ داوُدُ لأخيمالكَ: «أما عِندَكَ هُنا رمحٌ أو سيفٌ؟ فأنا ما حَملْتُ سيفي ولا عِدَّتي لأنَّ أمرَ الملكِ كانَ عاجِلا». 10 فأجابَهُ الكاهنُ: «هُنا سيفُ جُلياتَ الفلِسطيِّ الّذي قتَلتَهُ أنتَ في وادي إيلهَ‌، وهوَ ملفوفٌ بمنديلٍ خلفَ الأفودِ. إنْ شئتَ فخُذْهُ، لأنَّ لا شيءَ هُنا غيرَهُ». فقالَ لَه داوُدُ: «لا سيفَ كهذا السَّيفِ، جئْني بهِ!»
11 وقامَ داوُدُ وهرَبَ في ذلِكَ اليومِ مِنْ وجهِ شاوُلَ، فجاءَ إلى أخيشَ مَلكِ جِتَّ‌. 12 فقالَ لَه رِجالُ حاشيَتِهِ: «أهذا داوُدُ مَلِكُ الأرضِ؟ أما لَه كانَتِ النِّساءُ يُغنِّينَ في الرَّقصِ ويقُلنَ: «ضرَبَ شاوُلُ الألوفَ وداوُدُ عشَراتِ الألوفِ‌؟»
13 فتأمَّلَ داوُدُ هذا الكلامَ في قلبِهِ، وخافَ جِدًّا مِنْ أخيشَ مَلكِ جَتَّ‌. 14 فراحَ يتظاهَرُ بالجُنونِ، كُلَّما وقَعَت علَيهِ العُيونُ، ويَخبُطُ على مَصاريعِ البابِ تارِكا لُعابَهُ يَسيلُ على لِحيَتِه‌. 15 فقالَ أخيشُ لِرِجالهِ: «ألا ترونَ أنَّ هذا الرَّجلَ مجنونٌ؟ فلماذا أتيتُم بهِ إليَّ؟» 16 وهل يَنقصُني مَجانينُ، فجئتُم بهِ إلى هُنا؟ فا‏ترُكوهُ يذهبُ. في هذا البـيتِ لا مَكانَ لهُ».