Noto woorowulanjaŋo teyoo
1 Kabiriŋ Saajiiriŋo ye noto woorowulanjaŋo teyi, maakaŋolu tenkunta tek Arijana kono fo montoroo waati talantee ñoŋ na. 2 N naata wo malaayika woorowuloo je, mennu ka loo Alla ñaatiliŋo la, aduŋ footaŋ woorowula diita ì la.
3 Bituŋ malaayika doo naata loo sadaajanidulaa* daala, sani cuuraayi siisindiraŋo be a bulu. Cuuraayi jamaa diita a la, ka a kafu Alla la moo senuŋolu bee la duwaa ma sani sadaabodulaa* kaŋ, mansasiiraŋo ñaatiliŋo la. 4 Wo to le, cuuraayi siisiyo niŋ Alla la moo senuŋolu la duwaa wulita santo, Alla ñaatiliŋo la, ka bo malaayikoo ñiŋ bulu. 5 Bituŋ a naata cuuraayi siisindiraŋo taa, a ye a fandi niŋ dimbaa la, ka bo sadaajanidulaa to, bituŋ a ye a fayi duniyaa kono. Saŋ feteŋolu keta, aniŋ kumakaŋ baalu niŋ saŋ ŋalasoolu niŋ banku jarajaroo.
Footaŋ naani foloo la kumoo
6 Wo malaayika woorowuloo mennu ye footaŋ woorowuloo soto, ì pareeta ka ì fee.
7 Malaayika foloo ye a la footaŋo fee, bituŋ saŋ beroolu niŋ dimbaa fintita, meŋ niŋ yeloo be ñaamiriŋ. Ì boyita duniyaa kono duuma. Bituŋ bankoo la talaadaa sabanjaŋo janita, yiroolu la talaadaa sabanjaŋo janita, aniŋ ñaama kitiŋolu bee.
8 Malaayika fulanjaŋo ye a la footaŋo fee, bituŋ feŋ fintita, meŋ ka munta ko konko baa, a be jani kaŋ niŋ dimbaa la. A fayita fankaasoo kono, aduŋ fankaasoo la talaadaa sabanjaŋo naata yelema yeloo ti. 9 Wo ye a tinna, daafeŋolu mennu be baluuriŋ jiyo kono, wolu la talaadaa sabanjaŋo faata. Baakono kuluŋolu fanaa la talaadaa sabanjaŋo bee tiñaata.
10 Malaayika sabanjaŋo ye a la footaŋo fee, bituŋ looloo baa jolonta naŋ duuma ka bo saŋo santo. A be mala kaŋ ko pacamoo. A jolonta boloŋolu la talaadaa sabanjaŋo kono, aniŋ woyoolu. 11 A looloo too mu Jamba Kunaŋo le ti. A ye a tinna le, jiyo la talaadaa sabanjaŋo naata yelema jii kunaŋo ti. Moo jamaa faata ka bo niŋ wo jiyo la, kaatu a kuniyaata le.
12 Malaayika naaninjaŋo ye a la footaŋo fee. Wo ye tiloo la talaadaa sabanjaŋo maa, a niŋ karoo niŋ looloolu fanaa la talaadaa sabanjaŋo, fo ì la maloo la talaadaa sabanjaŋo naata dibi. Wo naata a tinna, tiloo niŋ suutoo la talaadaa sabanjaŋo keta diboo ti.
13 Bituŋ ŋa juubeeroo ke, ŋa seeliŋo moyi kuma la niŋ kumakaŋ baa la, a be tii kaŋ n kunto santo. A ka a fo ko:
“Kooroo, kooroo, kooroo be wo moolu ye,
mennu be sabatiriŋ duniyaa kono,
kaatu malaayika saba doo pareeta le ka ì la footaŋolu fee.”
Ouverture du septième sceau. Sept anges avec sept trompettes. Les six premières trompettes
V. 1-5: cf. Lu 1:9, Lu 10. Ja 5:16-18. Ap 5:8.
1 Quand il ouvrit le septième sceau, il y eut dans le ciel un silence d’environ une demi-heure. 2 Et je vis les sept anges qui se tiennent devant Dieu, et sept trompettes leur furent données. 3 Et un autre ange vint, et il se tint sur l’autel, ayant un encensoir d’or; on lui donna beaucoup de parfums, afin qu’il les offrît, avec les prières de tous les saints, sur l’autel d’or qui est devant le trône. 4 La fumée des parfums monta, avec les prières des saints, de la main de l’ange devant Dieu. 5 Et l’ange prit l’encensoir, le remplit du feu de l’autel, et le jeta sur la terre. Et il y eut des voix, des tonnerres, des éclairs, et un tremblement de terre.
V. 6-13: cf. Ap 14:7; 16:1-9. (Ex 9:22-25; 7:19-21; 10:21-23.)
6 Et les sept anges qui avaient les sept trompettes se préparèrent à en sonner. 7 Le premier sonna de la trompette. Et il y eut de la grêle et du feu mêlés de sang, qui furent jetés sur la terre; et le tiers de la terre fut brûlé, et le tiers des arbres fut brûlé, et toute herbe verte fut brûlée. 8 Le second ange sonna de la trompette. Et quelque chose comme une grande montagne embrasée par le feu fut jeté dans la mer; et le tiers de la mer devint du sang, 9 et le tiers des créatures qui étaient dans la mer et qui avaient vie mourut, et le tiers des navires périt. 10 Le troisième ange sonna de la trompette. Et il tomba du ciel une grande étoile ardente comme un flambeau; et elle tomba sur le tiers des fleuves et sur les sources des eaux. 11 Le nom de cette étoile est Absinthe; et le tiers des eaux fut changé en absinthe, et beaucoup d’hommes moururent par les eaux, parce qu’elles étaient devenues amères. 12 Le quatrième ange sonna de la trompette. Et le tiers du soleil fut frappé, et le tiers de la lune, et le tiers des étoiles, afin que le tiers en fût obscurci, et que le jour perdît un tiers de sa clarté, et la nuit de même. 13 Je regardai, et j’entendis un aigle qui volait au milieu du ciel, disant d’une voix forte: Malheur, malheur, malheur aux habitants de la terre, à cause des autres sons de la trompette des trois anges qui vont sonner!