Dawuda niŋ Siba
1 Kabiriŋ Dawuda tambita konkoo santo la domandiŋ, a ye Siba Mefiboseti la dookuulaa tara jee, ka a batu, fo ì si ñoo je. Fali fula kirikewo be mennu la tarata a bulu, ì ye mennu dunindi niŋ mbuuru kuŋ keme fula la, wayini* yiridiŋ jaaroo seeri keme, yiridiŋ doolu seeri keme, aniŋ sufuroo meŋ be faariŋ wayinoo la.
2 Mansa ye Siba ñininkaa ko, “Muŋ ne ye a tinna, i ye ñinnu samba naŋ?”
Siba ye a jaabi ko, “Faloolu mu mansa la dimbaayaalu le taa ti, ka ì borindi, mbuuroo niŋ yiridiŋolu mu kewolu la domori feŋolu le ti, bituŋ wayinoo*, wo mu moolu le taa ti, taamoo be mennu batandi la keñewuloo* kono.”
3 Wo to le mansa ye a ñininkaa kotenke ko, “I la keebaa mamarinkewo lee?”
Siba ko a ye ko, “A be sabatiriŋ Yerusalaamu le, kaatu a ye ñiŋ ne miira ko, ‘Bii Banisirayilankoolu be m mamakewo la mansamarali bankoo murundi la n kaŋ ne.’ ”
4 Mansa ko Siba ye ko, “Feŋ-wo-feŋ keta Mefiboseti taa ti, saayiŋ i taa le mu.”
Siba ko, “N sujudita le. Allamaa ŋa maakoyiroo je i ñaato, m maarii mansa.”
Simeyi ye Dawuda danka
5 Biriŋ Mansa Dawuda sutiyaata Bahurimu la, kewo doo meŋ bota naŋ Sawulu la kaabiiloo moolu kono fintita naŋ ka bo jee. A too mu Simeyi le ti, aduŋ Kera le dinkewo mu. A ye dankaroo le ke, kabiriŋ a be finti kaŋ naŋ. 6 A ye Dawuda niŋ mansa la dookuulaalu bee buŋ beroolu le la, hani kabiriŋ kelediŋolu aniŋ kantarilaalu be Dawuda bulubaa niŋ a maraa karoo la. 7 Kabiriŋ Simeyi be dankaroo la, a ko, “Finti jaŋ, bo jaŋ, ite moofaalaa, ite moo kuruŋo. 8 Yaawe* ye i joo le, kaatu i ye moo jamaa le faa Sawulu la moolu kono, aduŋ bii i be ate le la palaasoo to. Yaawe ye mansamarali bankoo dii i dinkewo Abusalomu le la. I naata tiñaaroo le la, kaatu ite mu moofaalaa le ti.”
9 Bituŋ Abisayi meŋ keta Seruya dinkewo ti ko mansa ye ko, “Muŋ ne ye a tinna ñiŋ wulu furee be m maarii mansa danka la? Batu ŋa taa a kuŋo kuntu.”
10 Bari mansa ko, “Alitolu Seruya dinkewolu, nte niŋ ali denta muŋ ne la? Niŋ a be dankaroo la, kaatu Yaawe le ye a bula a la, ka nte danka, jumaa le si ñininkaaroo ke, ka a fo a ye ko, ‘Jumaa le ko i ye ñiŋ ke?’ ” 11 Dawuda ko Abisayi niŋ a la dookuulaalu bee ye ko, “M faŋo dinkewo le lafita ka m faa, saayiŋ muŋ ne ye a tinna, ñiŋ Benjamini lasili moo la kuwo be ali jaakali la? Yaawe le ko, a ye dankaroo ke. Wo to ali a bula, a ye a ke. 12 A si ke noo le, Yaawe ye n na niitooroo je, a ye naa n joo kuu kendoo la, kaatu bii ŋa dankari jawu baalu le soto.”
13 Wo to le Dawuda niŋ a la kewolu tententa ì la siloo la, wo ye a tara, Simeyi ka taa konkoo maafaŋo le la, a ye a ñaa tiliŋ Dawuda la, a be a danka la, biriŋ a be taa, aduŋ a ka a buŋ beroolu la, a be noo fayi la a kaŋ. 14 Mansa niŋ a la kewolu bee bataata le, kabiriŋ ì futata Yoridani Boloŋo to, bituŋ ì naata i foñondiŋ jee.
Abusalomu la taroo Yerusalaamu
15 Abusalomu niŋ Banisirayila kewolu bee taata Yerusalaamu le, aduŋ Ahitofeli niŋ a be ñoo kaŋ ne. 16 Bituŋ Husayi Arikinkoo, Dawuda teerimaa, taata Abusalomu yaa, a ko a ye ko, “Allamaa mansa so la siimaayaa la! Allamaa mansa so la siimaayaa la!”
17 Abusalomu ye Husayi ñininkaa ko, “Fo i ka ñiŋ kanu siifaa le yitandi i teeroo la baŋ? Muŋ ne ye a tinna, i niŋ i teeroo maŋ taa ñoo la?”
18 Husayi ko Abusalomu ye ko, “Hanii, Yaawe ye moo meŋ tomboŋ, m be ke la wo le taa ti, aniŋ ñiŋ moolu aniŋ Banisirayila kewolu bee, aduŋ m be tu la a bulu le. 19 Hani wo nte, m be jumaa le batu la? Fo m maŋ ñaŋ na dinkewo le batu la? Ko ŋa i faamaa batu ñaameŋ, m be i fanaa batu la wo le ñaama.”
20 Abusalomu naata a fo Ahitofeli ye ko, “I la yaamaroo dii n na. Ǹ ñanta muŋ ne ke la?”
21 Ahitofeli ye a jaabi ko, “I niŋ i faamaa la kaŋ foroyandi musoolu* ye i laa, a ye mennu tu jee ka mansa la buŋo kanta. Bituŋ Banisirayilankoolu bee si a loŋ ko, i faamaa be i koŋ na le, aduŋ i noomalankoolu bee jusoo be beŋ na le.” 22 Wo to le ì ye tiriliisoo* wanka Abusalomu ye buŋo santo, daameŋ teruta, bituŋ a niŋ a faamaa la kaŋ foroyandi musoolu ye i laa, aduŋ Banisirayilankoolu bee ye ñiŋ kalamuta le.
23 Ahitofeli ye yaamari-wo-yaamari dii wo waatoo, a ka muta le komeŋ Alla la kumoolu le mu. Dawuda ye a muta le nuŋ, saayiŋ Abusalomu fanaa ka a muta.
Les amis et les ennemis de David
V. 1-4: cf. 2 S 19:24-30.
1 Lorsque David eut un peu dépassé le sommet, voici, Tsiba, serviteur de Mephiboscheth, vint au-devant de lui avec deux ânes bâtés, sur lesquels il y avait deux cents pains, cent masses de raisins secs, cent de fruits d’été, et une outre de vin. 2 Le roi dit à Tsiba: Que veux-tu faire de cela? Et Tsiba répondit: Les ânes serviront de monture à la maison du roi, le pain et les fruits d’été sont pour nourrir les jeunes gens, et le vin pour désaltérer ceux qui seront fatigués dans le désert. 3 Le roi dit: Où est le fils de ton maître? Et Tsiba répondit au roi: Voici, il est resté à Jérusalem, car il a dit: Aujourd’hui la maison d’Israël me rendra le royaume de mon père. 4 Le roi dit à Tsiba: Voici, tout ce qui appartient à Mephiboscheth est à toi. Et Tsiba dit: Je me prosterne! Que je trouve grâce à tes yeux, ô roi mon seigneur!
V. 5-14: cf. (2 S 19:16-23. 1 R 2:8, 9, 36-46.) Ps 7. 1 Pi 2:23.
5 David était arrivé jusqu’à Bachurim. Et voici, il sortit de là un homme de la famille et de la maison de Saül, nommé Schimeï, fils de Guéra. Il s’avança en prononçant des malédictions, 6 et il jeta des pierres à David et à tous les serviteurs du roi David, tandis que tout le peuple et tous les hommes vaillants étaient à la droite et à la gauche du roi. 7 Schimeï parlait ainsi en le maudissant: Va-t’en, va-t’en, homme de sang, méchant homme! 8 L’Éternel fait retomber sur toi tout le sang de la maison de Saül, dont tu occupais le trône, et l’Éternel a livré le royaume entre les mains d’Absalom, ton fils; et te voilà malheureux comme tu le mérites, car tu es un homme de sang! 9 Alors Abischaï, fils de Tseruja, dit au roi: Pourquoi ce chien mort maudit-il le roi mon seigneur? Laisse-moi, je te prie, aller lui couper la tête. 10 Mais le roi dit: Qu’ai-je affaire avec vous, fils de Tseruja? S’il maudit, c’est que l’Éternel lui a dit: Maudis David! Qui donc lui dira: Pourquoi agis-tu ainsi? 11 Et David dit à Abischaï et à tous ses serviteurs: Voici, mon fils, qui est sorti de mes entrailles, en veut à ma vie; à plus forte raison ce Benjamite! Laissez-le, et qu’il maudisse, car l’Éternel le lui a dit. 12 Peut-être l’Éternel regardera-t-il mon affliction, et me fera-t-il du bien en retour des malédictions d’aujourd’hui. 13 David et ses gens continuèrent leur chemin. Et Schimeï marchait sur le flanc de la montagne près de David, et, en marchant, il maudissait, il jetait des pierres contre lui, il faisait voler la poussière. 14 Le roi et tout le peuple qui était avec lui arrivèrent à Ajephim, et là ils se reposèrent.
V. 15-19: cf. 2 S 15:32-37. (Ro 16:4. Ph 2:30.)
15 Absalom et tout le peuple, les hommes d’Israël, étaient entrés dans Jérusalem; et Achitophel était avec Absalom. 16 Lorsque Huschaï, l’Arkien, ami de David, fut arrivé auprès d’Absalom, il lui dit: Vive le roi! Vive le roi! 17 Et Absalom dit à Huschaï: Voilà donc l’attachement que tu as pour ton ami! Pourquoi n’es-tu pas allé avec ton ami? 18 Huschaï répondit à Absalom: C’est que je veux être à celui qu’ont choisi l’Éternel et tout ce peuple et tous les hommes d’Israël, et c’est avec lui que je veux rester. 19 D’ailleurs, qui servirai-je? Ne sera-ce pas son fils? Comme j’ai servi ton père, ainsi je te servirai.
V. 20-23: cf. 2 S 12:11, 2 122 20:3.
20 Absalom dit à Achitophel: Consultez ensemble; qu’avons-nous à faire? 21 Et Achitophel dit à Absalom: Va vers les concubines que ton père a laissées pour garder la maison; ainsi tout Israël saura que tu t’es rendu odieux à ton père, et les mains de tous ceux qui sont avec toi se fortifieront. 22 On dressa pour Absalom une tente sur le toit, et Absalom alla vers les concubines de son père, aux yeux de tout Israël. 23 Les conseils donnés en ce temps-là par Achitophel avaient autant d’autorité que si l’on eût consulté Dieu lui-même. Il en était ainsi de tous les conseils d’Achitophel, soit pour David, soit pour Absalom.